تحلیل معنایی توانمند سازی کارکنان دانشگاه آزاد اسلامی ایران و دانشگاه های کانادا

هدف پژوهش حاضر، ارائه یک تحلیل معنایی از عوامل ، استراتژی ها و پیامدهای توانمندسازی کارکنان دانشگاه های منتخب ایران و کانادا است. از روش تحقیق تطبیقی کیفی با بهره گیری از رویکرد نظریه زمینه ای استفاده و مصاحبه عمیق با 12 نفر از صاحبنظران حوزه توانمندسازی در شش پردیس دانشگاه آزاد اسلامی ایران ( سه نفر در سه پردیس تهران و سه نفر در شهرهای مشهد ، تبریز و شیراز) و دانشگاه های منتخب کانادا (دانشگاه های مونترال، کبک، مک گیل، اوتاوا، یورک وتورنتو ) صورت پذیرفت. تحلیل محتوایی مصاحبه ها باعث استخراج 33 مفهوم اولیه در مرحله کدگذاری باز ، 4 مقوله عمده در مرحله کدکذاری محوری و 2 مقوله محوری هسته در مرحله کدگذاری گزینشی شد. یافته های مبتنی بر مدل معنایی نشان داد که در دانشگاه آزاد اسلامی هسته اصلی مبتنی بر " بی ثباتی نسبی " و در دانشگاه های کانادا از یک ساختار نظام مند و قانون محور مبتنی بر ثبات نسبی پیروی می کنند. هم چنین تفاوت تحلیلی نقش توانمندسازی کارکنان در نظرات دو گروه خبره نشانگر تاکید کارشناسان ایرانی بر تاثیر فردی توانمندسازی و خبرگان کانادایی بر اثرات سازمانی توانمندسازی است.